Laboratorium, w którym Roentgen odkrył promieniowanie X |
8 listopada 1895 roku Wilhelm Conrad Roentgen w czasie prowadzania doświadczenia z promieniami katodowymi przypadkowo zauważył, że płytka pokryta tetracyjanoplatynianem(II) baru Ba[Pt(CN)4], znajdująca się w odległości kilku metrów od miejsca wytwarzania promieni katodowych, fluoryzuje tak samo jakby padały na nią promienie katodowe. Zasięg promieni katodowych w powietrzu nie przekracza kilkudziesięciu centymetrów, dlatego obserwowany efekt nie mógł być jednak wynikiem ich działa.
Wilhelm Röntgen |
W ten sposób zostały odkryte promienie X, zwane promieniami Roentgena. Źródłem promieniowania był fluoryzujący obszar bańki szklanej, w której wytwarzano promienie katodowe. Promieniowanie X jest bardzo przenikliwe i potrafi zaczerniać zapakowane klisze czy płyty fotograficzne. Henri Poincaré błędnie założył, że fluorescencja jest źródłem promieni X. W roku 1896 Henri Becquerel w Paryżu rozpoczął badania nad koncepcją Poincarégo.
Becquerel w czasie pracy |
Podczas wykonywania doświadczenia Becqurelel wykorzystywał kliszę fotograficzną szczelnie owiniętą dwoma nieprzepuszczającymi światła czarnymi arkuszami papieru. Na niej umieścił substancję, która pobudzana światłem miała przejawiać zjawisko fluorescencji. Tą substancją był kryształ siarczanu uranowo-potasowego K2UO2(SO4)3. Układ poddawany był następnie wielogodzinnemu naświetlaniu promieniami słonecznymi. Becquerel odkrył, że w czasie fluorescencji kryształ siarczanu emituje również promieniowanie X lub podobne do niego, które przeniknie przez czarny papier i spowoduje zaczernienie płyty fotograficznej.
Po zakończeniu doświadczenia i wywołaniu zdjęcia widoczne było wyraźne zaczernienie. Następnie nastąpiła seria doświadczeń, podczas których różne przedmioty były umieszczane pomiędzy owiniętą płytą fotograficzną, a kryształem siarczanu.
Fotokopia wywołanej przez Becquerela płyty fotograficznej |
Przed opublikowaniem wyników Henri Becquerel postanowił przeprowadzić jeszcze jedno doświadczenie, aby być pewnym, że to fluorescencja jest czynnikiem decydującym o wyniku doświadczenia. Położył płytę fotograficzną obok nieoświetlonego, a wiec nie wykazującego zjawiska fluorescencji kryształka siarczanu. Tym razem również wywołana płyta wykazywała wyraźne zaczernienie. Okazało się, że to nie fluorescencja, ale sam badany związek odpowiedzialny jest za powstanie dziwnego promieniowania, które przenikając przez papier powoduje zaczernienie płyty. Zjawisko to, nazwane promieniotwórczością, poruszyło świat naukowy.
Nowe promienie Becquerel nazwał promieniami uranowymi.
Maria i Piotr w laboratorium |
Ilościowe badania nad promieniotwórczością prowadzili jako pierwsi małżonkowie Curie. Ustalili, że promieniotwórczość jest cechą atomową, niezależną od czynników zewnętrznych. Odkryli promieniotwórczości toru oraz wykazali że promieniowanie rudy uranu jest silniejsze niż wynikające z zawartości w niej uranu. W konsekwencji pozwoliło na postawienie hipotezy, że ruda uranowa zawiera jako domieszki nieznane pierwiastki promieniotwórcze, promieniujące silniej niż uran. W 1898 roku Maria Curie zidentyfikowała je nazwała je polon (Po) i rad (Ra).
Przechodzenie promieniowania przez materię |
Źródła:
- http://neutrino.fuw.edu.pl/odkrywanie_neutrin/historia/promieniowanie
- http://open.agh.edu.pl/mod/resource/view.php?id=483
- Wikipedia - hasła: Maria Skłodowska - Curie, promieniowanie, radioaktywność
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz