I co dalej?

"Odkrycie to będzie miało prawdopodobnie dla przyszłości naszej cywilizacji znaczenie dające się porównać ze znaczeniem odkryć, które pozwoliły człowiekowi opanować siłę ognia, a zastosowania tego odkrycia, które do niedawna ograniczały się jedynie do obszaru medycyny, przewyższą znacznie zastosowanie maszyny parowej oraz silników spalinowych i odrzutowych."

Paul Langevin

Na efekty odkrycia Marii Curie-Skłodowskiej nie trzeba było długo czekać. Już w 1905 r. chirurg Robert Abbe, dzięki naświetlaniu kontaktowemu, po raz pierwszy wyleczył histologicznie stwierdzonego raka szyjki macicy. Sukces ten powtórzył w 1913 r. W obydwu przypadkach Abbe używał 70 mg radu. Wcześniej, bo już w 1896 r. Niels Ryberg Finsen założył Instytut Badania nad Leczeniem za Pomocą Światła (będący niejako prekursorem dla radioterapii) odkrywając uprzednio wpływ (i zagrożenie) błękitnego światła fioletowego i UV oraz pozytywny wpływ czerwieni. W 1895 r. pierwszy raz zastosował, skonstruowaną przez siebie lampę do naświetlań promieniami UV w leczeniu gruźlicy skóry. Wielkim przełomem i ogromnym osiągnięciem, zarówno w terapii jak i w diagnostyce, było odkrycie promieni X przez Roentgena 8 listopada 1895 r. Już rok później Freund zastosował promienie X w celach leczniczych, choć w efekcie pojawiły się ciężkie owrzodzenia skóry. W grudniu 1899 r. Sjögren zaprezentował pierwszy przypadek wyleczenia raka płaskonabłonkowego za pomocą promieni X. W 1902 r. Senn i Pusey uzyskali poprawę stanu u chorej na białaczkę po terapii promieniami X. Jednocześnie wzrastała świadomość zagrożenia promieniowaniem. W ochronie przed narażeniem na promieniowanie, 12 maja 1925 r. w Niemczech wprowadzono ustawę o ochronie przeciw promiennej. W 1921 r. w Polsce powstał Komitet do Walki z Rakiem, wydający swoje czasopismo i organizujące coroczne dni walki z rakiem.

I wojna światowa

Instytut Radowy w Paryżu
Maria przekonała francuski rząd, by poparł budowę Instytutu Radowego (obecnie Instytut Curie) w celu rozwinięcia badań nad promieniotwórczością. Instytut, z laboratorium fizycznym do badań nad promieniotwórczością i laboratorium biologicznym do prac nad leczeniem nowotworów, był gotowy już w 1914 roku. Maria podarowała mu swój gram radu. Była dyrektorem samodzielnej części Instytutu Radowego, w której prowadzono badania fizyczno-chemiczne.

Gdy wybuchła I wojna światowa, Maria przekazała szpitalom wszystkie aparaty rentgenowskie należące do Sorbony. Z Instytutu Radowego wywiozła cenny gram radu i ukryła go w kasie pancernej w banku w Bordeaux. Udało jej się pozyskać 20 limuzyn, które przerobiła na wozy rentgenowskie i wysłała na front. Sama też usiadła za kierownicą i jako jedna z pierwszych kobiet, zrobiła prawo jazdy. Jeżdżąc od jednego szpitala polowego do drugiego, szkoliła sanitariuszki i robiła setki zdjęć rentgenowskich. Zorganizowane przez nią polowe stacje w sumie obsłużyły ponad trzy miliony przypadków urazów wśród francuskich żołnierzy.
 

Maria w mobilnej stacji rentgenowskiej

W 1916 r. dzięki jej inicjatywie utworzono pierwszy we Francji wydział radiologiczny w szkole pielęgniarek w Paryżu. Zapoczątkowała także powstanie oddziału radioterapii w Instytucie Radowym. Przeprowadzała szkolenia radiologiczne dla amerykańskich studentów medycyny przebywających na froncie w Europie. Podobne kursy kontynuowała przez pierwsze dwa lata po wojnie, szkoląc młodych rentgenologów z całej Europy. W następnych latach wytrwale kontynuowała badania naukowe skupiając się na promieniotwórczości polonu, aktynu i izotopu toru; pracowała w Instytucie Radowym, a jednocześnie dużo podróżowała, uczestniczyła w licznych konferencjach i zjazdach naukowych. W międzyczasie, w 1918 r., Irenè uzyskała licencjat z fizyki i została jej asystentką.

Maria z Ireną w laboratorium

W 1919 r. Maria wróciła do pracy w Instytucie Radowym. Jeździła po świecie i pomagała 

poprzez swoją fundację zakładać medyczne instytuty leczenia chorób nowotworowych. Wiosną 1921 r. wraz z córkami popłynęła transatlantykiem "Olympic" do USA i w Białym Domu odebrała z rąk prezydenta Warrena G. Hardinga gram radu. Pieniądze na rad przekazały amerykańskie kobiety podczas zbiórki zorganizowanej przez "Missy" Meloney, redaktorkę nowojorskich "Women's Magazine" i "The Delineator" , która wcześniej przeprowadziła wywiad z Marią.

Maria Skłodowska-Curie i prezydent USA Warren G. Harding

Drugą podróż do USA Maria odbyła w 1929 r. Była wtedy gościem prezydenta Hoovera Herberta Clarka i przez kilka dni mieszkała w Białym Domu.

Podczas podróży po USA Maria spotykała się w Chicago z amerykańską Polonią i apelowała do niej o pomoc w utworzeniu w Polsce Instytutu Radowego, na wzór tego w Paryżu. Dzięki napływającym darowiznom i pomocy władz w 1932 r. udało się w Warszawie otworzyć część kliniczną Instytutu Radowego im. Marii Skłodowskiej-Curie (obecnie Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie). Patronka wzięła udział w tej uroczystości. Ofiarowała nowej placówce gram radu, zakupiony z pieniędzy zebranych w USA. Pierwszym szefem Instytutu została siostra Marii, Bronisława. 

"Marzenie Marii"

 Źródła:

• Miesięcznik Chemik, artykuł: "Maria Skłodowska-Curie Polka - uczona wszech czasów."
• http://atomistyka.pl/promien/msc.html
• http://wiadomosci.wp.pl/gid,13605071,gpage,9,img,13605273,title,Odkryli-radioaktywne-pierwiastki,galeria.html